zwerftocht kriskras door het boek
(deel 4)
Mooie groep, hè? Blijdorp, Rotterdam. Ze staan er relaxed bij, de meeste op één poot, zoals het hoort bij de ruststand. Idyllisch moment. Maar schijn bedriegt! De meest rechtse is Brok. Brok gaat een stuntje uithalen, met een clubje ooievaars. Plotseling is Brok foetsie, en vliegt hij als gastooievaar met het zwart-witte squadron mee, een angstig avontuur tegemoet (squadron is een groep vliegtuigen bij de luchtmacht, of schepen bij de marine). De wafels- en poffertjes mevrouw in de dierentuin slaat alarm. Maar niemand wil luisteren. Er wordt pas een reddingsactie op touw gezet als meneer Willem zich ermee bemoeit.
Bonifacius Irritatus. Een kennis van je? Niet te hopen, want B.I. staat bekend als akelig valse tovenaar. Mooie vos, denk je misschien. Nee hoor, dit is een vosprins, een van de slachtoffers van heer Irritatus. De arme jongen is met een bliksemschicht van prins omgebouwd tot vos. Droevenis alom. Meneer Willem doet een nuttige ontdekking in de beroemde bibliotheek van de dierentuin, en dan is het leed gauw geleden. Voor B.I. eindigt dit verhaal met een tovercookie van eigen deeg.
Deze altijd hongerige viervoeter heet Ursus Americanus. Oftewel zwarte beer. De Liechtensteinse dierentuin heeft een mooi exemplaar. Het is een vrolijke snuiter, als je een beer een snuiter mag noemen tenminste. Na een ontsnapping belandt vriend Ursus in het verblijf van de miereneter, en begint zich te goed te doen aan de voorraad mieren. Dat loopt niet goed af, voor de beer wel te verstaan! De getergde miereneter deelt de beer een geweldige dreun op zijn kanis uit. Eh, kanis? Amsterdams voor kop, hoofd. Arm beest. Dan maar gras.
Het is altijd leuk om naar foto's van dieren te kijken. Kijk je mee?
Mooi, hè? Deze noemen we Brexit. Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee naar Engeland varen, Engeland is gesloten. Inderdaad, een paar opgewonden snavels hebben het land dichtgesnaterd. Geef mij maar de snavel van de foto. We varen wel ergens anders heen.
Haar, heel veel haar. Met de knuistjes het haar van papa en mama vasthouden. Dat is lekker veilig. Ik ga straks weer slingeren, maar nu wil ik weten wat er daar op de grond ligt. Een banaan? Voor mij? Zal wel niet. Ik blijf lekker zitten.
Wat ik ben? Nou moe, dat staat toch op het bordje!? Colombiaanse slingeraap. Aapje, mag ook.
terug naar Meneer Willem’s startpagina